Ayaz Düsümü Usulca Karayel

Gönül açıp güne ordan burdan geçilmez yoldan aşılmaz dağdan
Yolcusu seyri seferinde yol
Sevgili derdinde itibar ısrar ve arzu
Rüzgarsa aşk kuvvetinde karayel
Karanlığın içinde saklı seslerden saçılmış dökülmüş
Sanki herkeslerden saklı gizlisini sırdaşımsın diyerek ayaza
Kapısı çalınacak hiçbir yeri fısıldayacakmışcasına yalnızın
Cılız derelerdir hani yılmak yorulmak bilmeyen akıntılarda suya
Su ise can vererek buluta toprağa çiçeğe ekine kurda kuşa insana
Yolu seyri herkese uğrak her yerden hisse toplayan
Öyküsü hiç bitmeyen sonsuzluğun yükünü taşır
Toplanıp gezginden göçebeden bir bir
Taa ki aşktır uğrundan damarından geçen hayata güne ve insanlara
Kendini aştıkça senlik benliği silinip kaybolan çizgiler incesi
Karışır kaynaşır ateş küle kül yangına yangın topağa ve suya
Kurdun kuzunun kuşun kumsalın çakıl taşlarınındır da,
Söyleşen dil konuşan hal danışan devran bir güzel yeryüzü şenliğidir
Aşıktır dağlar bahçelere bahçeler bağlara ırmaklar çaylara
Koruluk alan ormanlık mevki rüzgarlı tepe çağlayanlı koy
Huyu suyunca dirliğinde can bulur özü sözü bire heryer ve herşey
Taşıdığı değer kadar ve çoktur aşka yol revan
Taa ki,
Gözden gönülden birer birer
Yitip kaybolunca sahiller kıyılar ormanlar ve dağlar
İzden itibardan düşmüştür kapıları çalınmayan evler ve insanlar
El ayak çeke çeke hozan bağı susuz dereyi gözleyip durduğu
Kuytu bucak sinmiş sönmüş ışık ve sus kırılmalarının külliyen kabusudur
Yaşadığı hayatında adım adım uzaklaşıp ayrılacak
Hiç bir kalıp hiç bir kaçak hiçbir arıza bırakmayarak
Sefilinden hece söke okuya dünya ahiret toptancı haliyle
Yile güde sorup kimsesizliğin dip bucağını
Öte yamaçtan karlı dağdan karşı yakadan
Usulca savuşup giden ay gölgelerinde zamana kayıp mektuplar gibi
Mağazalar önünde bulvar meydanlarında kaldırımlar üstünde
Herşey herkes her yer hiç kimse kabulünde zar zor
Birikip dağılan izdihamı namıyla
Ayak seslerini dinleyip akıbetine talim
Olmakta etmekte kimsiz kimsesizliğin

Kasım / 20