Çocukluğumda...
Köyümde ay kocamandı
Ve çok da yakındı
İki adımlıktı sanki
Öyleki
Köydeki tüm merdivenleri uc uca verirsem
Sabaha kadar gider gelir sanırdım
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta