Kuru yapraklar ellerinde dağılıyor,
Soğuğu kucaklıyorsun gece vakti.
Ah, şu rüzgar şen şakrak esiyor,
Senden geliyor çünkü bu esinti.
Dilime varmadan kelimeleri yutuyorum,
Büsbütün şaşırıp büsbütün unutuyorum.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta