Aşk kuşanmış özüne şavkında bir ihtişam
Nur akseden yüzünden salınır gonca güller
Burçlarından boşalır sarmaşıklar her akşam
Suskunluğa bürünüp ötmez olur bülbüller
Ey aşkın nazlı yüzü yoluna güller dersem
Dert selinden çıkarak seyrinde arşa ersem
Yudumlasa her zerrem gözlerinin zehrini
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
