Ay Dinletisi Şiiri - Reyhan Sur

bir çimke ekmeğe üşüşen
yağ karıncalarıydı
halat yapıp gergin vücutlarıyla
çektiler bayat ekmek ufaklarını habire
bulanarak toz yığınlarına

gelin karıncaları tutsaktı ay kürede
zar kanatlı duvaklarıyla
hedef oldu semender kurşunlarına yıldızlar
ay yanıyordu

rüzgar
düşürürken sesini suya iniltilerle
savruldu saçlarımız tozkoparanlarda
kalafatlar asıldı gökyüzüne
ve çiniler boyadık gök kubbenin göğsünde

iki ucundaydık kaldıracın
akasya çekirdekleriydi öğüttüğümüz
dibek taşlarında
tutup aşkın iki yakasını
kirli sarı parmaklarımızla
yüzerlik otlarıyla tütsüledik
yaşanacak günlerimizi
ve dipsiz kın içinden
çıkıverdi saklı konukluğumuz

ay boşluğa saçtı tüm dinletilerini
içsel yolculuklarımız dönüşleri getirdi
kenetlendi ellerimiz...

(su)