Ay'da Yörükler Şiiri - Halil Gülşen

Dokuz yüz altmış dokuz, yirmisinde temmuzun;
Ekrana kilitlendi insanlık uzun uzun!

İnsanlı araçlarla aya ilk kez varıldı;
Amerikan gençleri, birbirine sarıldı!

“İnsan için minnacık, âlem için devasa;
Bir adım atıyoruz, yaşa Varol ey Nasa! ”

Diyecekti Nil Amstrong; ; duydu bir öküz sesi;
Etrafına bakındı; ”Bu öküz neyin nesi? ”

Uzaklarda çift süren, yahut tarla çeviren;
Bazen de güreş tutup, birbirini deviren;

Uzun hava söyleyen, kirmenle yün eğiren;
Üstelik internete, kıl çadırlarda giren;

İnsanları görünce hayretinden bayıldı;
Nil Coni’si, üç saat sonra ancak ayıldı!

İnsanlar bu Coni’nin, toplandılar başına;
Hem tebessüm ettiler meraklı bakışına;

Nil onlara sorunca, “nerdensiniz, kimsiniz? ”
Dünya dar gelmiş belli, Ay’a da hakimsiniz! ”

Dediler, “Boyninceli Oymağıdır soyumuz;
Bura bizim yaylamız, göçebelik huyumuz”

“Biz yörüğün hasıyız, hoş geldin yaylamıza,
Misafir gönderdi ya, şükrolsun Mevla’mıza! ”

Yayık ayranı içip, yiyince sıkma, börek;
Nil Amsrong imân etti, şehadet getirerek!