Ay Şiiri - Rıza Çavuş

PENCEREMDEN DÜŞEN BENLİĞİM

AY

Aceleci bir seda
Bir gece,
Ay’a bakın demişti.
Hepimiz baktık.
Ay’a bakarken,
Kimimiz, gökdelenler arasından bir ışıltı gördü.
Kimimiz, bir ışıltının arasından,
Karanlığı delen bir parıltı.

Ülkenin ayrı ayrı yerlerinden
Ay’a asılı kaldı gözlerimiz.
Kimimiz sırt üstü,
Kimimiz kıyamda,
Kimimiz balkonun demirlerinden sarkarak
Ay’a baktık.
Hemen gelecekmişsinizcesine sizi bekledik
Gözlerimiz bakakaldı yollara

Kimimiz mahzun,
Kimimiz yorgunluktan dalgın,
Kimimizin gözü yaşlı,
Kimimiz sadece sen dedin diye
Kâbe’ye döner gibi Ay’a döndük.
Sonra ikisinin mimarına
İçtenlikle yükselen seslerimiz
“Ayrılık ne acı, senden ve yarattıklarından.
Bize acı, ey buluşturan.”
Ay gibi görünür kıl cennette bizi.

Aynı anneden gelenler
Ayrı ayrı yerlerden
Ay gibi kıbleye dönerek
Aynı anneye giderken
Ay’a baktık.