Avuntularda Kaybolan Şiiri - Hacı Kasım

Bir özlemdin içimde,
Seherin dumanında saklı,
Adını unutmamak için
Yıldızları ezberledim gecelerce.
Ama sen…
Bende değil,
Bir kedinin mırıltısında buldun huzuru
Bir köpeğin gözlerinde unuttun geçmişi
Benimle yaşanmamış yılları,
Bir tas suya, bir mamaya sığdırdın.

Benim gönlümdeki yangını
Onlar söndüremezdi,
Benim düşümdeki vuslatı
Hiçbir patide arayamazdın.
Ama işte…
Unutmanın bin bir yolundan
En sessizini seçtin.
Ne bir veda, ne bir ah…
Sadece sustun
Ve sustukça
Ben darmadağın oldum.

Ey nazlı sevgili,
Aslinda başkasını sevmen değil
Mesele;
Ben seni yüreğimle beklerken
Sen, o yüreği başka yüzlere yaslamışsın
Gurbete ben tükenirken her geçen gün
Sen çoktan dönülmez yollara çıkmışsın
Benimle yaşanmamış yıllar
Seninle bir başkasında eksilmiş.

Şimdi her iz,
Bir sitem, bir kahır
Bana kalan yalnızlık
Zehri mecnûnâne içtiğim bir kadeh
Ve sen hâlâ
O sokakta kedi severken güzel
O parkta bir köpeğe gülümserken masum
Ama ben…
O gülüşlerin altında
Yok sayılmış bir ömrüm.

Ne bir bahar ister bu kalp
Ne de bir çiçek
Sadece sende çarpar
Sadece seni özler hâlâ
Ve her çırpınışında
Beni öldüren şey
Senin avuntuların olur.