Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Hayat insanı bazı kavşaklarda yapayalnız bırakıp gider...Ne geldiğin yeri ne gideceğin yeri
bilemezsin...Ancak yaşadıklarımızı hatırlayıp
bize yakışan yolu seçer ve itmelerle değil,bilerek yürürüz artık.Çok güzel ifade etmişsiniz..Yaşadıklarımızı hatırlayarak,yeni güzel yaşantılara yelken açabilriz ancak...saygılarımla....
başarılrınızın devamı: yürekliliğinizin gücü ve sevgilerin adına
merhaba
tanışmak ve böyle bir oluşum içinde bulunmak güzeldi. teşekkürler
Kitabınızda çok güzel.....
Avuntu şiir kitabından nefis bir şiir
devamını dileriz
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta