Avni Gümüş Şiirleri - Şair Avni Gümüş

O; itini, köpeğini salacak;
Salya, sümük mabedime dalacak!
Bize de 'karışma sakın' diyecek,
Ecdat durmuş mu ki; evlat duracak.

Aşgarı bozuk, gelmiş ta yabandan,

Yurdumun üstüne bir şafak vakti,
Yine ihanetin perdesi çöktü.
Ankara'dan bir babayiğit çıktı,
Bu vatan bizim, asla vermem dedi.

Milletin mahremine uzanmışlar,

Alçağa haddini bildirmek için,
Mazlumun yüzünü güldürmek için,
Yaşanan bu zulmü durdurmak için,
İşte o gün tam da bugün Memedim.

İhanetle ilgili, alakalı;

Kaç temmuz geçti böyle, bilmiyorum;
Yaz mıydı, kış mıydı hep üşüyerek.
Bilmem kaçıncı mevsim, durmuyorum;
Ümitler dört nala, biz yürüyerek.

Çiğdem çiçek açmış, yetişemedik.

BEN GELDİM

Bülbülü takip ettim; gül'e geldim.
Bazen ağlaya bazen güle geldim.
Her şey yalanmış her şey bir rüya.
Döndüm gurbetten bizim ele geldim.

Ekin, arpa her şeye saldırdınız
Çalıp, çalıp ambarı doldurdunuz
Bu mahsülü  nereden kaldırdınız
Tarlanız belli değil, köyünüz yok.

Secereyi hasıraltı ederek

Erimişmi küçük baş kuzun karı,
Bi bakın bizim köye yaz gelmişmi?
Bürümüşmüde çiçekleri arı,
Bi bakın bizim köye yaz gelmişmi?

Asarın taşda kekik kokuyormu,

Hiç düşünmedik geleni, gideni;
Gelen de, giden de bir imiş meğer.
Ömür denilen şey, nazik bedeni,
Yıl yıl bitirir de yer imiş meğer.

Ezelde aşık ne güzel söyledi,

Ne diploması, ne liyakatı.
Goygoyculuktur onların sanatı.
Üsküdarı geçer, alınca atı.
Yatı, katı tamamlasın hele.

İki dirhem bir çekirdek giyinir,

Irmağından atımı suladığım
Toprağına bebeğim belediğim
Dağlarına türküler söylediğim
Bu vatan bizimdir, bu vatan bizim.

Şafaklardan al sancak inmeyecek.