Pişmanlıklarla örüyoruz hayatımızı...
Yalnızlık oluyor dostumuz;
Geride kalan anılarımıza inat;
Yaşamaya çalışıyoruz,
Yaşanacak her ne kalmışsa...
buralar ruzgarli
yine eskisi gibi
senin buradan gittigin
o soguk gun gibi
takvim yalan soylemiyorsa
gunu de ayni gun
özledm seni
senin beni özlememene inat
ben seni daha çok özledim
kalbimin her atışında duyuyorum yokluğunı
her alışımda soluğumu
hissediyorum sensizliğin korkusunu
sevgi neydi?
ya da neydi özlemek?
neydi özleyip de görememek....
yalnızlık bu kadar mı bakiydi?
ya da bu kadar mı acıydı yalnızlık...
nasıl değişecek bunlar derken yürek
nereden çıktın karşıma güzel?
yorgundu yürek fırtınalardan...
yorgundu açık denizlerdeki dalgalardan
her dalga parçalanırdı göğsümde....
seyirinde yine hayatın yürek...
koşuşturmacasında anlamsız...
Ne gariptir alışmak;
Bir şeylere bağlanmak ne zor...
Tersine giden talihine inat,
Alışkanlıklarla sarmak dört biryanını...
Kader midir alışmak?
boş sokaklarında yuruyorum gecesinde şehrin...
etrafımdan akan yığınla insan...
her biri farklı yerlere gidiyor...
yuzlere bakıyorum cevap ararcasına,
hepsi boş, hepsi soğuk... hepsi manasız...
vaz geçiyorum sonraları yanıtlar aramaktan...
toprak kokusuna hasret yüreklere
yağan yaz yağmuru gibisin...
sakin yağarsan bir ömür boyu mutluluksun...
neden sonra hırçınlaşırsın karadeniz gibi?
ne bir bend bırakırsın önünde ne bir yaprak
göçmen kuşların yüreğine ilk korkuyu düşürürsün...
hayat amansız akıyor çevremden
bir an alıyor yeni bişeylerle karşılaşmak
insanlar yabancılaştı biraz daha...
her konuşulan anlamsız
çekip gitmek ne fayda...
kalem tutmak bile zor yüreğime...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!