Atlar Şiiri - Tarık Özcan

Eylül yorgunu bir pencereden Vadiye bakan göz aldanır Bir gölge oyunudur son temaşa Hüznün atları uzun mesafe koşucusudur/ Ey aşk elçisi gölgeli yüreğini Vadinin sessizliğiyle yıka Bu karanlık nice sevdaları büyütür Böylesine durgun baktıkça/ Evler ve senin yüreğin taraçası Soylu bir gülün yüz görümlüğüdür Ben böyle yaşamak istiyorum Bütün unutulmuşlar aşkına/ Atlar bir ovayı delice adımlıyor Şimdi sen suskun bir bitiş oluyorsun Atlar da arzular nicedir kısrak yeminlerini Ben bütün atları gözlerinden öpüyorum .