Seni bekliyorum...
Dalgaların dövdüğü rıhtımlar gibi,
Görmüyorsun çektiklerimi, duymuyorsun sesimi,
Anlamaz mısın yüreğime çökmüş kederimi,
Beni günden güne için için eriten hasretini?
Canım dediğim bir tek sensin,
Sen yokken geçen her zamanın,
Mevsimlerin,günlerin ne anlamı var?
Hasretle seni kucaklamayan,sarmayan,
Ellerin, kolların ne anlamı var?
Seni sevmekle buldum, sevdayı inan bana,
Sevmekten asla pişman olmadım dünden bu yana,
Bu kapris sitem niye,
Görmedin mi biz ne haldeyiz diye,
Ağlamadığımız hiçbir gece yok.
Kaderdir,unut diyorlar ama,
Unutmanın imkanı yok.
Güzel güzel yaşamak varken,
Yağmur damlalarının cama vurduğu,
Sağanak olup döküldüğü bir anda,
Neden beni bırakıp gittin?
Öyle haykırmak geliyor ki içimden,
Kelimeler düğümleniyor boğazımda ,
Ama yapamıyorum!…
Bir ömür boyu gözlerinde hapsetmeni istemiştim beni,
Uzun kirpiklerini, korkuluk yapmanı dilemiştim karanlıklarıma.
Ve yalnızca seninle olmak istemiştim,
Bu platonik sevda oyununda...
Çaresizliğime çare olmanı istemiştim,
En saf duygularımı taşırken sana!...
Seni çok sevdim,
Onu ayrı…
Sen benim kaderim,
O ise hayalim!...
Sen yaşatıyorsun beni,
O belirliyor kederimi.
Bakıp da laf etmeyin halime,
Dört mevsimde ben ne karakışlar gördüm.
Canımdan çok sevdiklerime,
İnanıp da ne ihanetler gördüm.
Kadir kıymet bileni de,
Gönül teli titreyeni de,
Öyle özlüyorum ki bakışını, sesini..
Seninle bir şeyler konuşmak,
Senden bir kaç kelime duymak,
Ve sana yüreğimi açmak..
Bazen bir ümitsizlik çöküyor üzerime,
Ya bir daha göremessem!
Bu gece seni yazdım,
Sensiz uykuya dalarken yüreğim.
İçimden geçenleri bir bilsen,
Anlatılmaz,yalnızca yaşanır bebeğim.
Oysa mavi bir düştü bu,
Şafak sökerken yüzünü görmek,
Her mevsim bahçemde açan,
Sensiz kokmayan gülü neyleyim.
Neyleyim sensiz yazı , baharı,
Seninle her doğmayan Güneş’i neyleyim.
Neyleyim sensiz bir dünyayı,
Tenine değmeden gelecek havayı,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!