Ne Üsküdar
Ne Ümraniye
Atı alan “Taş Duvarlara” tosladı,
Zaten son duraktı “Fıstık Ağacı!”
Harem git gide sıyrıldı
O eski şaşalı günlerinden
Genlerinde
Selimiye Kışlası korkusuyla sahile inenler
Önce afalladı
Sonra arabalarının önüne koştukları
Atların aksayan ayaklarına
Birer muska bağladı!
Derken,
Eminönü vapurunun önünde sıraya girenler
Git gide çoğaldı
“Binsem mi binmesem mi” ikilemini aşanlar
Çaresiz soluğu Gülhane Parkında aldı!
Neden sonra
Gençler, sevgililer ve devrimciler
Düştü akıllarına
Zira türküler birer küpe gibi takıldı
Kulaklarına!
Tası tarağı toplayıp terk ettiler cevizlerin gölgesini
Bana da maziye gitmek düştü
Kanımın kaynadığı bir “12 Eylül”
Öylece aklımdaydı
Ki o yıllar
“Üsküdar Kız Lisesi”
Hala ayaktaydı!
09.09.2025
Kayıt Tarihi : 9.9.2025 01:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hayatımdan geçti yetmişyedi seksen
Keşke uğramadan geçebilsem
Ne sol bilirdim nede sağ
Neden dayak yedim, keşke sebebini bilebilsem
Mahallemdeki abilerle okula giderdim
Dönüşte yalnızsam tartaklanır, dönerdim.
Birkaç senemiz böylesi geçti macerayla
Heba oldu hayallerimiz bu olaylarla
taş duvarlar örüyor resmimize"
Günaydın değerli dost. Her zamanki derinlikte ve güzellikteydi şiiriniz. Gönülden kutluyorum.
TÜM YORUMLAR (42)