Ateşle Yazıldım Şiiri - Seyrani Göl

Bir odun gibi
yanmaya doğmuşum.
Köküm çoktan kesilmiş,
içimde tutuşan
suskun bir kıvılcımla
büyümüşüm yıllarca.

Ne zaman göğe baksam
bir duman izi geçer çocukluğumdan.
Oysa yıldızlar
önce gözlerimde sönmüştü zaten.

Ateş sadece odunu yakmaz:
bir insanın içi
daha sessiz,
daha yavaş,
daha uzun yanar.

Bir kıvılcım düşer içine
bir kelime,
bir susuş,
bir gitme…
Ve o gidişte
bir ömrün dili tutulur,
kül olur sesi.

Şimdi her şey kül:
gözlerimden dökülen gece,
avuçlarımda sönmüş sıcaklık,
ve adını söylerken
titreyen dilim.

Ben ateşle yazıldım:
her hecem yanık,
her cümlem köz.

Söylesene:
hangi su,
hangi ağıt,
hangi zaman
söndürebilir beni?
S.GÖL