Ey karanlık! Ey boşluğun dipsiz vadisi,
Nereye gider bu gönlün çırpınışı?
Zaman bir cellât, vurur her nefeste,
Yüreğim yangın, söndüremez bu hisle.
Rüzgâr savurur eski bir sevda türküsünü,
Ama duyan yok, dünya sağır, kör, dilsiz.
Bakakalırım giden geminin ardından;
Atamam kendimi denize, dünya güzel;
Serde erkeklik var, ağlayamam.
Devamını Oku
Atamam kendimi denize, dünya güzel;
Serde erkeklik var, ağlayamam.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta