Ateş Ve Su Şiiri - Sinan Bayram

Bir kıvılcım düşer sessizliğe,
Su ürperir — aynasında yeni bir ışık.
Biri yanmak ister,
Diğeri söndürmek bilmez.

Ateş der ki: “Var olmak, yakmaktır.”
Su der ki: “Yaşatmak da var olmanın yoludur.”
İkisi de haklı,
İkisi de birbirini anlamaya mahkûm.

Yaklaşsalar — yok olurlar,
Uzak dursalar — eksik kalırlar.
Belki de denge, dokunmadan sevmektir;
Birbirine dönüşmeden tamamlanmak.

Ateşin içinde suyun rüyası,
Suyun içinde ateşin özlemi vardır.
Ve bu özlem, evreni döndürür —
Geceyle gündüzün gizli anlaşması gibi.

Çünkü bazen karşıtlık değil,
Birlik yaratır anlamı.
Ateş yanar, su akar,
Ama ikisi de arar aynı şeyi:
Varlığın sessiz merkezini.

Sinan Bayram