Ben yoksul bir insanım
Yani beş parasız...
Londra'nın ortasındayım
Sene 1934...
Cebimde yokluğun şıngırtıları
Gözlerimde hiçlikler satan bir şehir
İçerden çıkacak birazdan adam
Yılların tortusu çökmüş yüzüne
Alnını güneşe serecek adam
Uykusuz ranzalar suskun voltalar
Geride kalacak ve ah hüzünle
Bir gül gibi savrulup gülecek adam
Devamını Oku
Yılların tortusu çökmüş yüzüne
Alnını güneşe serecek adam
Uykusuz ranzalar suskun voltalar
Geride kalacak ve ah hüzünle
Bir gül gibi savrulup gülecek adam
Yaşamının yoksulluğu ile kaleminin zenginliği tam olarak uyum içinde bir çelişki...Kutluyorum ve ileride bu kalemin dolduracağı şiirin hazine küpünü şimdiden görüyorum...
Kutluyorum sayın Abdulkadir Çakıl
Biraz da Aspidistra (vikipediden alıntı):
'1930'lar İngiltere'sinde 'sınıf atlama özlemini bir kara mizah ile eleştirmektedir. Aspidistra, sınıf atlama özentisi içindeki dar gelirlilerin bir statü simgesi olarak gördükleri, evlerinden eksik etmedikleri çiçeksiz bir zambak türüdür. Bir reklam ajansında metin yazarlığı yapan Gordon Comstock, kapitalizmin yutturmacası olarak gördüğü reklamcılıktan nefret eder, orta sınıfın boğucu yaşamından kaçarak şairliğe soyunur. Bu uğurda sevgilisinden ayrılmayı bile göze alır; ama romanın beklenmedik sonunu yine sevgilisi yaratmaktadır'
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta