Aslı Giz Şiiri - Mahmut Cantekin

Aslı giz,
Egemen kimlik borazanı,
Karışıktır türlüdür dokusu,
Burnundan sarhoş etmiş sazanı,
Merkebin pastırma kokusu…

Aslı giz,
Ürür kümeste kendi kendine,
Kimlikle derman arar derdine,
Karaca geyik gibi zıplar,
Kenefte pençeyle laf toplar…

Aslı giz,
Yüzü yanmış aşçı tavası,
Ayna çatlatır havası,
Tanımadığı paçalara ürür,
Salya akıta akıta yürür…

Aslı giz,
Peçete kadar yok önemi,
Vakit havlama dönemi,
Korkaklığına kahramanlık yazar,
Değneksiz köyde lafla azar…

Aslı giz,
İnsanlığın yitik yüzü,
Kavurur sözle dağı düzü,
Kin nefrettir harmanı,
Mide bulandırır dumanı…

Aslı giz,
Gül yolar ezer nergis,
Ahmak ukala edepsiz,
Haramzade bedava düşkünü,
Anadolu’m görme artık kem günü…