Aşkın Zinciri Şiiri - Mehmet Erdoğan 3

Bu zincir ruha geçmiş, bilesünüz a dostlar,
Tek bedende olsaydı gölgeyi tutamazdı.
Ama öyle zincir ki kar etmiyor hiç postlar,
Ruha geçmiş her halka, ama duruşu nazlı.

Kımıldadıkça derin hisse batar halkalar,
Sıkışır ruhun boynu, kanadı ve de göğsü.
Serbestmiş gibi yapıp insanı çöle salar,
Aşık zanneder çölde biter derdin büyüsü.

Aslında her bir halka çölde daha gerilir,
Hem kuşatır, hem sıkar, hem de yakar böylece.
Leyla menzilde bekler, Mecnun'un cismi erir,
Yürür hicran alevi bağrında gündüz, gece..

Elhasıl bu zincirin, hükmünden çıkamaz o,
Çırpındıkça zokaya yapışan balık gibi.
Ve bir de bu çölleri asla bırakamaz o,
Yürür bir ömür yare divane aşık gibi...