Aşkı böyle bilmezdim kan – revân etti beni,
Dönülmez bir ufukmuş pek yaman etti beni.
Kurumuştu gözyaşım, gönlüm çöllerden çorak,
Dünyama girdi amma hep giryân etti beni.
Susmuştu dilim benim, ebkem kesildim gittim,
Melek-i nâtık gibi bir ferman etti beni.
Lügatımda ne varsa sildim yokluğa attım,
Sadece Allah diyen bir lisân etti beni.
Gözlerim uykusuzdu yolunda mecnun gibi,
Bir tek yıldızım vardı Kehkeşan etti beni.
Dallarımda gözyaşı yeşil özlü ağlardı,
Tomurcukla doldurdu gülistan etti beni.
Bir bengisu misali damar damar yürüdü,
Kanıma katkılaştı gül – nihân etti beni.
Yaşlı bir çınar gibi eğilmiş bükülmüştüm,
Diriltti tekrar tekrar, bir fidan etti beni.
Saçlarımda kar vardı, yüreğimde zâr vardı,
Yusuf’una kavuşmuş bir Kenan etti beni.
Yüzümde binbir çizgi hayatın haritası,
Bir çile tiryakisi, bir Lokman etti beni…
Kayıt Tarihi : 10.8.2022 16:17:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!