Aşkın Yalanında Sallanan İnsan

Aşka inanan insanları anlamıyorum
Aşkı zaten anlamıyorum
İmkansız bizim aşk sandığımız
Aşk bizim imkanlı sandığımız

Hep aldattı insanı bir duygu seli yıllarca
Hiç oldu gitti adem oğlu aşk peşinden yollarca
Hep bir umut besledi kalbi daracık sokaklarda
Ne vakit gerçek sandıysa bir sevdayı, çözüldü avuçlarında

Yıllar boyu aynı serabın peşinden sürüklendi insan
Her umut bir başka gecenin koynunda, sessizce solan
Aşk dediği bazen nefes kadar yakın bazen ömür kadar yalan
Yine de dönüp dolaşıp aynı ateşe konan bir pervane oldu insan