Aşkın Vebali Şiiri - Fulya Aras Koca

AŞKIN VEBALİ

Aşkın can yarısı umuttur...
bir masala tutunur...
dikenli de olsa arşınlar yolları...

Takvimlere düştüğü tek nişane,
yarin gözleridir sözlerinden ziyade..

Bir bakışa kurban
Edasına can amade

“aşk demişim sana anlasana”

“Vakti zamanı nedir?” sualini kim neylesin?
Vuslat ne de olsa, sihirli lambadan çıkan cinin iki dudağı arasında..

Hem Kaf dağı ardından,
değil miydi ki zümrüdü anka,
yeşilini maşuklara muştulayan?

“Evvel zaman..” diye başlanmış olsa da söze ne gam!

Gayri gecenin puslu kabuslarına, ay geçit vermez olur,
umudun ezgisi yükselirken kalp atışlarında

Ve cümle alem bilir ki emir buyrulmuştur böylesi mucizenin lütfu söz konusu olunca
yarınlar elbet
vuslatla nihayetlenecektir canı “aşk!” diye atan
can ile cananlarda

Diye kitabe başlanmıştı yazılmaya

Gel zaman git zaman

incindi aşkın can özü, hoyrat esen rüzgarlarda savunmasız kalınca

Binbir gece sonsuzluğuna yayılmış,
tüm o
kehanetleri yalan zamanların,
mutluluğa zarar,
aşka ziyan karabasanlarında, dakika vuruşlarında umudun çıtırdayışı, çınlattıkça yedi katlı ummanı, sevince boyun eğdirdi hüzün bulutları

Bilemediler işte
hele aşk cenderesinde hal nice
düşmeyince yar gibi ateşe

Hani geriye sardırmak da mümkün olmaz ya zamanı

Uzak düşen bir bakışın bıçak yarası,
bir sözün onulmaz sancısı....
kulaklara çalınan sevda türküsü üstüne kurulu hülyalara inanmayı zorlaştırır

Ve bu
Ölümü olur ölümsüzlük payesine talip aşkların

Bir şiirin son satırında asılı kaldım
bitti demekle biteceğine inanmazdım

Can
yaralı

Söylesene şimdi
hani olmazdı hiç bir kitapta aşkın vebali