Bir bakışın, sessiz bir soruydu:
“Ben kimim, senin varlığında?”
O an anladım, aşk bir yön değil,
Bir açıklık — varoluşun kendini duyduğu an.
Seninle dünya daha gerçek oldu,
Taşın ağırlığı, suyun akışı,
Sana dün bir tepeden baktım aziz İstanbul!
Görmedim gezmediğim, sevmediğim hiçbir yer.
Ömrüm oldukça gönül tahtına keyfince kurul!
Sade bir semtini sevmek bile bir ömre değer.
Nice revnaklı şehirler görünür dünyada,
Devamını Oku
Görmedim gezmediğim, sevmediğim hiçbir yer.
Ömrüm oldukça gönül tahtına keyfince kurul!
Sade bir semtini sevmek bile bir ömre değer.
Nice revnaklı şehirler görünür dünyada,



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta