Aşkın Varlığı Şiiri - Sinan Bayram

Bir bakışın, sessiz bir soruydu:
“Ben kimim, senin varlığında?”
O an anladım, aşk bir yön değil,
Bir açıklık — varoluşun kendini duyduğu an.

Seninle dünya daha gerçek oldu,
Taşın ağırlığı, suyun akışı,
Hepsi bir başka “şimdi”de yankılandı.
Zaman, yalnızca sana doğru eğildi.

Aşk — ne sahip olmaktır, ne kaybolmak,
O, iki benliğin sınırında doğan
Ve her ikisini de aşan bir alan,
Bir “biz” değil, bir olma biçimi.

Her dokunuş, bir felsefi sorudur aslında:
“Varlık, kendini nasıl gösterir?”
Senin teninde bu soruya yanıt bulur gibi
Eridim — ama yok olmadım.

Çünkü aşk, yok eden değil, açan bir ateştir.
Benliğin duvarlarını eritip
Varlığın çıplak ışığına çıkarır seni.
Ve orada, artık kelimeler yoktur —
Sadece olmanın kendisi kalır:
Sen, ben, ve sessiz bir anlam.

Sinan Bayram