Aşkın Sessizliği Şiiri - Seyrani Göl

Seviyorum…
Ama bu kelime,
ağzımdan çıktığında bile
anlamını yitiriyor.

Belki de aşk,
sözcüklerle değil,
suskunlukla anlatılır en çok.

Sen yanımda değilken,
bir boşluk oluşuyor içimde,
ve o boşluk,
benden bile büyük bir sessizlikle doluyor.

Sevmenin acısı,
çığlık atmadan çöküyor omuzlarıma.
Gözlerimle konuşuyorum,
ama sen duymuyorsun.

Biliyorum,
bir insanı sevmek,
kendini kaybetmektir bazen.
Ama ne zaman başlar kayboluş?
Ve ne zaman biter?

Bazen düşünüyorum,
aşk bir ışık mı,
yoksa sadece
karanlığın içindeki bir yanılgı mı?

Senle dolup taşan kalbim,
şimdi suskunluğa terk edilmiş,
ve ben,
sevmekten vazgeçmeden,
yine de yok oluyorum.

Belki de gerçek aşk,
seni unutmadan unutabilmektir.
Ve ben,
sessizce,
aşkın kendi içinde kayboluyorum.
S.GÖL