Ey kalbimin tahtını hüsranla süsleyen el,
Hangi vadin kaldı ki sahte gözlerden özel?
Bir mevsimdi geçerken hayâl sanıp uyandım,
Şimdi bir düş enkazı, seninle soldu anladım.
Gamzelerle bürüyüp, ömrü virane kıldın,
Aşkı kınla suladın, ne ektinse onu buldun.
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta