Aşk, bir aynadır aslında,
İnsanı kendine döndürür sessizce.
Sevdiğin yüz — senin özündeki sırdır,
Ve her bakışında kendini tanırsın yeniden.
Sevgi, iki ruhun kesiştiği bir çizgi değildir,
Bir sonsuzluk dairesidir —
Ne başı vardır, ne sonu;
Sadece varoluşun nabzı gibi atar içimizde.
Aşk, aklın sustuğu,
Kalbin ise evreni anladığı yerdir.
Orada zaman eğrilir, benlik çözülür,
Ve bir “sen” kalır — “ben”in özünde gizli.
Bazen düşünürüm, sevgili:
Biz mi severiz,
Yoksa aşk mı bizi kendi dilinde yaşatır?
Belki de biz, aşkın kendini görme biçimiyiz,
Bir anlık parıltı, sonsuzluğun gözünde.
Ve bilirim…
Sevmenin anlamı, sahip olmak değil;
Bir kalpte kaybolmayı göze almaktır.
Çünkü aşk,
Yok olmanın en yüce hâlidir.
Sinan Bayram
Sinan BayramKayıt Tarihi : 23.10.2025 17:18:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!