Aşkın Derin Mevzusu Şiiri - Sevgi Gül İlkan

Mevzu derin
Aklımın ipiyle kuyuya ineceğim
Yüreğini bağlayıp
Şiire çekeceğim
Sayfa alnının akı olmalı
Ne yazılacaksa
Kelamı anne sütüne sormalı

Yusuf, kuyudan çıktı
Mısır'a sultanlığa

Yusuf'un iffetiydi
Gömleğinin düğmelerini kilitleyen
Aşkın ruhani anahtarını
Kalbine emanet eden

Dervişler, yüzlerindeki bir çift kuyudan
Çektikleri suyla yıkanırlar, arınırlar
Ağla gönlüm ağla
İçin dışına çıkana kadar ağla
Bana bakıldığında
Yüzüm değil özüm görünsün

Madem kalp buğday
Durma değirmende ağart
Kendini tekneye al
Gözlerinden su boşalt

Züleyha
İki gözü iki çeşme düştü yollara
Çile harında başladı kendini yoğurmaya
En sevgiliyeydi vuslat

Hadi başla kendini yoğurmaya
Gönül tandır
Kolay mı sandın
Ey cahilliğim
Cennete ekmek kazanmak
Kolay olan
Cehenneme odun olmak

Bazen her şey daha da zorlaşır
Yağmurdan alınır, hara bırakılırsın
Koşa koşa
İçi su dolu kuyuya atlarsın
Yanan yüreğine
Suyu bir çırpıda yutarsın
Tabii ki de kervan geçmeyecek
Seni kendin beyaz sayfaya götürecek...