Aşkı Hakiki Şiiri - Bedri Tahir Adaklı

Başkasının azabı, bana belki elemdir.
Sana gelen musibet, tıpkı bana gelendir.
Herkese taksim edip ona-buna verilen;
Zatındaki muhabbet, zirvelere erendir.
* * *

Mecazi aşklarda; visal neye yarar ki?
Bilinse eğer firak, azabıyla zarar ki,
“Lezzetlerin zevali madam ki hep elemdir.”
En edne olan elem, lezzetleri bozar ki.,
* * *

Kabrin kapısı kapansa, ölüm de ölüverse;
Maşukun gülmeleri, sermedi oluverse;
O zaman lezaiz, işe yarar sanırım;
Dünya da layemut ve sermedi kalıverse..
* * *

Muhabbeti verene, şöyle bir dönüversen,
Mecazi mahbublara ilgisiz kalıversen,
Yanlış yerde bulunan doğru muhabbetini;
Sahibine vererek, ondakin alıversen.
* * *

Kıyamet kopuverse, çok itiraz edersin,
Ölümün davetine koşar adım gidersin,
İçindeki bu sevgi doğru sevgi olmalı;
İşte, asıl o zaman, Ma’bud’unu seversin
* * *

Bizlerdeki sevgiyle yanlış yola girilmiş,
İftirakın acısı, ceza diye verilmiş,
Verilen bu hissiyat, veren Zat’a olmalı;
Kendisini seveni Ma’bud’u da severmiş.
12/12/2007