Yaşım otuz oldu askere vardım,
Beni ters düz etti asker ocağı
Şöyle beş on sene geriye sardım
Anlamaya yetti asker ocağı,
Derlerdi hep bana yaşın geçiyor,
Günler aylar derken yıllar uçuyor
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
