Gündüz kuşlar uçardı, yıldızlar geceleri
Açıktı ya gözlerim kaldırıp bakamazdım
Usul usul bırakır giderdi acıları
Yaşardım yaşamaksa içinden çıkamazdım.
Bedenim tutsağında, çevrelenmiş duvarlar.
Buluta yükseliyor, buhar gibi iradem.
Vuruldu bir uçurum derinliğinde
Yaylada bir seherin serinliğinde
Avcıdan yarasını gizlercesine
Çığlıgını gömerek devrildiginde
Vuruldu ciger parem kanlar içinde
Devamını Oku
Yaylada bir seherin serinliğinde
Avcıdan yarasını gizlercesine
Çığlıgını gömerek devrildiginde
Vuruldu ciger parem kanlar içinde




Şiirinizi okuyunca aklıma şu satır geldi 'Zamanın bir yerinde oturmuş bekliyorsun! ama neyi/niye bekliyorsun...' Bazen deli sandıklarımız/zannettiklerimiz bir dolu küp akıl taşır içinde .... Bizim yürümeyi hayal ettiğimiz yolu fersah fersah adımlar; biz geride adım atmayı düşler/düşünürken... oysaki zaman yarınlara bizim için gebe değildir ve hiç olmayacaktır... Zaman nedir? Şiirlerinizde hep beklenen, hasret çekilen bir g/ü/l(n) var... Gelecekte gelecek... Evet gelecek... onu yolda karşılamayı ona koşarken ona kavuşmayı yaşamalı... Bende seni bekliyordum koltuğumda oturmuş dermi bekleyen YOLCU? YÜREĞİNİZE SAĞLIK... THT :)
Tebrikler.
MEMEDIM SAFAK KAC
BU GUZEL KALEMI SUDAKI KITALAR ADLI GRUBUMUZDA GORMEKDEN MUTLULUK DUYACAGIM
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta