Aşka Veda Şiiri - Fatih Akar

Bu akşam yüreğim kendinden emin,
Sırtımı Güneş’e döndüm, yürüdüm,
Adeta peşine düştüm gölgemin.

Kırık dökük bir kalp, derin bir yara,
Azığım eyledim umutlarımı,
Yolumu bağladım karşı dağlara.

Bu akşam zamanı süzerken ışık,
Yetim duygularla ortada kaldım.
Çaresiz, kimsesiz, karmakarışık…

Nihayet son kalan gözyaşlarımı,
Bir ince tül gibi yele bıraktım,
Başlattım kurtuluş savaşlarımı.

Zaferle süsledim bu müthiş cengi,
Bir anda kopunca kızıl kıyamet!
Dağa taşa sindi gurubun rengi.

Bu akşam aşk denen şeyle yüzleştim,
Gönül kafesimi usulca açtım,
O uçup giderken ben özgürleştim