Ne zamandır kimseyi böylesine derinden sevmemiştim. Böylesine candan özlememiştim. Böylesi sevgiler, iyiden iyiye kolumu kanadımı kırdıkça geç ya da erken, anlıyordum, sevilmenin değil, sevmenin asıl mutluluk kattığını bana… Sevilmek er geç biter, yaşadım gördüm. Bir insan ne kadar seviyorum dese de bir gün gelir çeker gider.. Oysa sevmeye hep sonsuz bir inanç gibi baktım. Bu sonsuz inançta hep erimek, erimek istedim. Çünkü, sevmek dışında her şey bitiyordu, acımasızca, yaralayarak, zehirleyerek bitiyordu.
Şimdi hatırlıyorum solgun yüzünü. Bütün umutlarını kaybetmiş, ama hep soylu kalmış insanlar gibiydi senin yüzün. "Son bakışta aşk" gibiydi yüzün. Karşılığı olmayan mektuplar gibiydi...
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
