aşk tanrısal bir dokunuş,
bir kayboluş hikayesidir kendi sokaklarında;
onca iyi bildiğin yada bildiğini sandığın......
çoğunlukla kendinsindir dönüp dolaşıp sonunda vardığın.
yalnız olduğunu düşünsende
davetsiz bir hayal getirmişsindir peşinde
her şiirde, şarkıda can bulan...
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta