Aşk Sofrası Şiiri - Taha Bilal Mustafa K ...

Gülüşün vurur en sustuğum yerden
Kırk yıllık kuraklığa düşen ilk damla gibi
Vatan toprağına basan bir sürgün gibi
Dönüşü sensin gönlümün dili

Sen benim alnıma düşen en helal ter
Geceme doğan en berrak seher
Mahşer yerinde bile kalabalığa inat
Gözlerim arar yine senin yeşil gözlerini

Yolumuz aydınlık, çiçekli ve hep bizli
Uğramaya korksun artık dertler
Soframızda aşk, gönlümüzde güneş
Biz kazandık, yaz defterin en güzel yerine

Bakma öyle mahzun durduğuma yar
Benim fırtınam da sensin limanım da
Sen yoksan dünya koca bir boşluk
Sen varsan avuçlarımda koskoca evren var

Elin elimdeyken kışlar bahar bana
Bütün yokuşlar iner düz olur yollar
Göğüs kafesime sığmaz bu saadet
Taşar dünyaya, boyar umutlarla

Yeşil gözlerindeki o ormanda
Kaybolmam ben, kendimi bulurum aslında
Gelsene be, sarıl bana sonuna kadar
Ruhumun dikişlerini sen tamamla

Koy başını göğsüme, sussun bütün gürültü
Son sözüm, ilk sözüme kurban olsun
Bir ömür değil, bitmeyen sonsuzluk gibi
Sevdim seni, sevdim ruhumun en derin yanında

Bakma öyle mahzun durduğuma yar
Benim fırtınam da sensin limanım da
Sen yoksan dünya koca bir boşluk
Sen varsan avuçlarımda koskoca evren var

Bu masalda artık her nokta sevinç
Her nefes bin şükre emanet
Gözün aydın yüreğim,
Bayramın mübarek olsun