Aşk öyle bir şey ki;
Kendine güvenemezsin.
Tam karşında duruyor,
Ama söyleyemezsin.
Tesadüf bu yaa..
Yine karşımda,
Sanki, zaman durmuştur o an.
Bir korku, bir heyecan kaplar içini.
Söylemek istersin, sesin çıkmaz.
Senden uzaklaşır, adım adım.
İçinde bir burukluk, ağlamak istersin ağlayamazsın.
Kalbini hissetmezsin o anda.
Ve içinden bir ses;
“Aptal ne duruyorsun söylesene, koş arkasından durma koş! ”
Bak yine gitti işte, tam karşımdaydı oysa.
Kayboluverdi sanki.
Keşke zamanı alabilseydim geriye,
Bu sefer söylerdim belki, o iki kelimeyi.
Orta boylum, esmer tenlim benim.
Söyle nerelerdesin şimdi?
Sana bağlandım, hayalinle yaşıyorum.
Ben sensiz ne yaparım?
Dün bakkaldan defter aldım, bahçeden de bir gül.
Defterimde şiirlerim, şiirlerimde de sen varsın.
Sana söyleyemedim ama,
Defterimin arasındaki gül’e anlattım aşkımı.
Bir dahaki karşılaşmamız da,
Söyleyemeyeceğim sana, seni ne kadar sevdiğimi.
Sana, kurumuş eski bir gül vereceğim.
Ve anlayacaksın o zaman, SANA ne kadar değer verdiğimi.
Kayıt Tarihi : 16.6.2012 16:09:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!