yamaçlardı yuvamız
özgürlüğe giderken
kızıl ırmak sakarya akardı içimizden
kalbinin ortasına düşmüştü ayrılığın kurşunu
ellerimin içindeydi göz bebeğinden düşen yaş,
boynun çarmıha gerili sevdalı
geçiyor içinden kara trenler bensiz,
Biliyorum ayıp ve mânasız
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Devamını Oku
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki