Git aklımı karıştırma adam,
Sen aklıma gelince benim elim ayağım buz kesiyor,
Sanki dili tutuluyor tüm kelimelerin,
Yuregimi zorluyor varlığın.
Oysa ben yeminliydim aşka,
İnanmıyordum hiç bir kalbe.
Şimdi yüzüme gelip yerleşen Gülücüklerin adı ne?
Dikiş tutmaz yarınlarımın içinde açan bir çiçek gibi varlığın,
Adamlığının denizinde boğuluyorum,
Sesini duyduğum her an sanki yeniden doğuyorum,
Bir ses bir insana bu kadar mı huzur verir,
Kalk bak dediğin aynalarda seni görüyorum.
Biliyorum yasaksın bana,
Biliyorum ellerimi uzatsam dokunacak kadar yakın,
Ama kilometrelerce uzak.
Bilmiyorum sessiz çığlıklarımın bir dili olur mu,
Bu şiirim bir gün kulağına çalınır mı,
Ama sen Rabbime her el açtığımda,
O da mutlu olsun dediğimsin.
Sana şiir yazmak ne haddine yüreğimin,
Sen siirlerin ta kendisisin.
Hayata bakışın,
Fırtınalar da dimdik duruşun,
Kendinden emin gülüşün,
Siyah beyaz yüreğimin tek mavisisin.
Olur da bir gün bir yerde duyarsan bu şiiri
İçinde kendini arama sakın.
Çünkü hiç bir dilin hiç bir sözcüğü seni anlatmaya yetmez.
Ben destursuz bir şairim,
ve yüreğime destursuz gelende sensin.
Şimdi söyle futursuzca şiir yazan ben mi suçluyum,
Yoksa tepetaklak yüreğime düşen sen mi,
Aşk mı bunun adı,
Yoksa yara mı?
16.04.2024 10:11
Kayıt Tarihi : 16.4.2024 10:14:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!