(Aşk-ı İlahi -19) Ruhumun Ruhu

Benliğimin içinde benlik özünü buldum,
Meğer o öz bir ‘ben’miş, onda da bir ‘ben’ varmış,
O ‘ben’i de açınca o 'ben’de Seni buldum;
Ruhumun ruhu imiş, ruhumu ruhla sarmış.

Yani şu benliğimi kapsayan bir ‘ben’ vardır,
O Senin Rabb isminin tecellisidir Rabbim.
O ‘ben’i sarmalayan hakiki bir “Ben” vardır,
Hep daima o “Ben”i bilir şu garip kalbim.

O da Allah isminin tecellisidir bende,
Ruhumun ruhu budur kapsar her cihetimle.
Yani bilincimi de saran bilinç beynimde,
O'nunla ‘tek’, ‘bir’ Zat’ı hissederim kalbimle.

O ‘Zat’ Sensin, Sen ‘O’sun, yani Sen ‘Ya Hüve’sin,
Bunu da ancak Senle yaşayıp biliyorum,
İçimin içinden de, daha içeridesin,
İçimdeki o uzun tünelden geliyorum.

Ne tuhaf bir tünelmiş Sana uzanan tünel,
İçinde nice durak, her durak cazibeli.
Her durakta bin bir zevk, pek çok keyif engeli,
Sana gelebilmemi durdurmak için belli.

Şeytanım hep dedi ki: “Sonrası belirsizlik”,
Koydu önüme her an fobi üstüne fobi.
Nefsim mecaz peşinde zevkle etti yaranlık,
Neler sevmedi neler hobi üstüne hobi.

Ben hepsini aşarak Sana doğru yöneldim,
Ne bir sevap istedim, ne mükafat arzum var.
Bendeki Sen’le daim Sana koşarak geldim.
Ne cennette gözüm var, ne cehennem korkum var.

Sınırsız acziyetim ve sınırsız fakrımla,
Sınırsız aşkla geldim, sınırsız şükür olsun.
Sana sonsuz teslimim olmayan varlığımla,
Garibanın bu hali Sende daimi olsun.

Yalnız Sensin isteğim, sevgim, aşkım, her şeyim,
Sınırsız bir şevk ile Seni seviyorum Yar.
Sensiz geçen her an’da deliyim, divaneyim,
Bu aciz garibana görünmez Senden ağyar.

Sana tüm aşıkları Rabbim bırakma bir an,
Salma hiç birimizi firak gurbetlerine.
Bütün hepimizi de Seninle eyle her an,
En sonunda al götür Senin kurbetlerine.

İsteği böyle olan herkesin duasını,
Kabul eyle ne olur Sen en Sevgili Rabbim,
Hepimizin üstünden rahmetinin hasını,
Çekme bir an ne olur en sevdiğim Habibim…

(14. Ocak. 2007 – İzmir)