Ben,
Yalnızlığın onurlu çocuğuyum kadın..
Kopardıkları göbek bağımla ayırdılar aşk’tan..
Ve unutturdular,
Hemen sonra ağlayışımdan..
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.



şiir adı gibi çok doğru söylemiş saygıdeğer şairimiz (aşk elle tutulurmu hiç )başarılı kaleminiz daim olsun zeynep hanım saygılarımla10 puan +ant
kendini bilenin şiirini okumak farkında olmadan okuyanı da bilendiriyor..:)) çok güzeldi kadın..tebrikler iyiki okuduk sizi saygılar saygın kaleme
Hayat kokan ellerinle uyudum ölüme..
En huzurlu maskemle yüzümde..
Ve seve seve..
Ben yalnızlığın onurlu çocuğuyum kadın..
üreğinize sağlık,çok güzel beğeni ile okudum.Kaleminiz susmasın.
Ölmem..
Ölemem aşk’tan önce..
Ben yalnızlığın onurlu çocuğuyum kadın..
Ölmem..
Ölemem aşk’tan önce..
ÖLÜM ...
NE AŞKA NE UMUDA NE DE GİRDAPLARA KOYAR NEFESİNİ...
İSTEDİĞİ VE DİLEDİĞİ AN KAPIDADIR ŞAİR...
O GELENE DEK YAP RESMİNİ HEM DE FIRÇANA EN GÜZEL RENKLERİ VEREREK...
TEBRİKLER...
şiirce hoş bir anlatım ve gizemli..şiir denizinde yolunuz açık,yelkeniniz duygu yüklü olsun..
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta