Aşk Dediğin Şiiri - Fevzi Emir Yılmaz

Görmesin diye hiç kimse kırıklarını,
Çıkarıp kalbini koyarsın bir köşeye.
Oysa, nasıl saklanır ki bu acı
Pervasız bir gülüşte?
Aşk dediğin asıl şimdi başlıyor işte.

Gönlün ayrı ağlar, gözlerin ayrı,
Aklın var sanırsın da olmaz hiç hayrı.
Her yolun çıkmaza uğrar hep ayrı ayrı,
Yıkılır kalırsın öyle, her umudun bitişte...
Aşk dediğin asıl şimdi başlıyor işte.

Her söz, bir diken misali batar da sana,
Yine de sesin çıkmaz, yansa da canın.
Ağırlığı kurşun gibidir her hatıranın,
Dirhem dirhem ölürsün her gözünü yumuşta...
Aşk dediğin asıl şimdi başlıyor işte.

Zaman donup kalır sanki en gamlı yerde,
Sesi kulağında çınlar, gözü gözünde.
Bin mana ararsın bir tek sözünde,
Aklın hep ondadır; ha gece ikide, ha sabah beşte...
Aşk dediğin asıl şimdi başlıyor işte.

Bin pare olsan da düştüğün yerde,
Kimse anlayamaz seni çok istese de.
Herkes efendi olur, sen ise köle...
Vurur kırbacını felek her direnişte,
Aşk dediğin asıl şimdi başlıyor işte.

Güneş doğar, sen batarsın derine,
Gece olur, uyanırsın yalnızların yerine.
Sitem eder durursun gülmeyen kaderine,
Gönül biçare olsa da, aklın hep serzenişte...
Aşk dediğin asıl şimdi başlıyor işte.

Teselliyi sadece anılarda bulursun,
Gelmeyecek hayali hep çağırır durursun.
Söz dinlemez gözlerin, yaşlara boğulursun.
Hep yeniden ölürsün o kahreden gidişte...
Aşk dediğin asıl şimdi başlıyor işte.

FEVZİ EMİR YILMAZ