Ey yar... Sen bana, senin için akan gözümdeki yaşı bile sevdirdin. Kuşların, ağaçların, rüzgarın sesini duymasam da, yaşamakla ölmek fark etmese de, anladım ki sen, sevgili benim vazgeçilmezimsin.
Hayat artık ciddiye alınacak gibi değil. Gözler anlamı yitirmiş, hiçbir şey beni heyecanlandırmıyor artık. Uzaktan izliyorum seni, mutluluğun mutluluğum oluyor ve yine elimde yokluğunda ki sen kalıyor.
İçimdeki o çocuğa da inandırıyorum, aşk bitmiyor diyorum. Dünya acımasızdı ama ben hala her gece seninle yatıyorum. Yaralarımı da seviyorum artık.
Kaçılmıyordu ve ben sevmekten başka bir şey bilmiyordum. Ben aslında yanlızca sendim.
Kimbilir kaç kişi senin zarif hallerini sevdi
Kaç kişi güzelliğini sevdi
Belki gerçek aşkla; belki değil
Ama bir tek kişi seni sevdi.
Bir tek kişi değişen yüzündeki hüznü sevdi.
Devamını Oku
Kaç kişi güzelliğini sevdi
Belki gerçek aşkla; belki değil
Ama bir tek kişi seni sevdi.
Bir tek kişi değişen yüzündeki hüznü sevdi.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta