önce ellerini bırakıp gitti bu yürek;
sonra tenini,
sonra sevgisini...
kahroldu,
yıkıldı.
sokaklarda gezen bir cesetti artık,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
helaliniz var özay sağlam
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta