Aşk Şiiri - Nisari Özdoğan

Aşk düşerse gönüle, iki gönül bir olur.
Bir de ikilik olmaz, kendinden kaçmak demek.
Yemen’li Veysel gibi; aşıklara pir olur.
Maşukunun peşinden, kanatsız uçmak demek.

Aşk gönülü sardı mı? Benlikten kalmaz eser.
Aşıklar arasında; ne sır kalır, ne de ser.
Söndürmez ateşini; ne selsebil, ne Kevser.
Aşkın bal pınarından, kanmadan içmek demek.

Aşkın cazibesine kapılan gönüllerde,
Sekinet zuhur eder, ne göktedir, ne yerde.
Aşkının esiridir, göğüs gerer her derde.
Dünya gailesinden, kendinden geçmek demek.

Bedenin sonu iflas. Ruh yaşar sonsuza dek.
Aşk mezara dek değil, sonsuzluğa gidecek.
Rabb; kulu sevdiğiyle beraber haşr’edecek.
Aşk; faniden bakiye el ele göçmek demek.

Aşk sevmek ve sevilmek, bir kara sevda değil.
Aşk uğruna çekilen, çileler olmaz zail.
İkilikten sıyrılıp; vahdaniyyete meyil.
Aşk; ucuza gitmesin! Maşuku seçmek demek.

Aşık olmuşsan eğer; kutsal bil bu sev’ini.
Aşk ölümüne sevgi. Bilmem başka nevi’ni.
İkamet ettiğiyer; kalp denen ruh evini,
Gayrılara kapatıp; tek yâr’e açmak demek.

İnsan; eşref-i mahluk. Hâlık’ını bulursa,
Hele de beşer üstü; aşk ilâhi olursa;
Kuluna sevgisinden bir nebzecik alırsa,
Nisar olup kendini, yoluna saçmak demek.