Asırlık Ukde Şiiri - İsmail Uysal

Kirlendi kalp, soldu gönül, gözleri bed ademin
Halisane her bakışta bir uçurum gizlidir.
Tevazua uğramaz dil, derdi büyük her demin
Her rukua eğilişte hadsiz kurum gizlidir

Ağacı kökünden yemiş kurdu derman belledik
Leşe konmak için öttü karga, ferman belledik
Arzı cennet, fanileri; huri, gılman belledik
Bilemedik her başakta çürük tohum gizlidir

Vefa terkidiyar etti, hatırşinas kalmadı
Babadan oğula akıl, izan miras kalmadı
Bedenden uzaktı çoktan, ruhta libas kalmadı
Amma ölü her canlıda taze doğum gizlidir

Söz uçtu yazı kalmadı, memnu bir aşktı ilim
Kırk parçaya bölündü de yine susmadı dilim
Yüreği susturdum sandı kelle alınca zalim
Her başkaldırı içinde ah-ı mazlum gizlidir

Ah, içimdeki kıratı dağa sürsem dağ yanar
Yarılsa bent aksa nehir kalp yanar dimağ yanar
Cümle bir sırra gebedir, kelime çerağ, yanar.
Her yangının küllerinde bir tebessüm gizlidir

Bir güruha uğradı ki nazenin gülhanemiz
Bin yıllık otağa kondu kırk yıllık biganemiz
Delimize uslu dendi, uslandı divanemiz
Her ukdenin uhdesinde bir kördüğüm gizlidir

Benden olan çekmeseydi kılıç kesmezdi beni
Kamburlaştı sırtımda yük zamanla ezdi beni
Sonra ne dil hatırladı ne kalem yazdı beni
Her nisyanda kendi kızım kendi oğlum gizlidir

Ne halimde kararsızlık ne sözlerim gizlidir
Ne doğrumda bilinmezlik ne de eğrim gizlidir
Her devrimin içinde bir karşı devrim gizlidir
Zira her nefes içinde bin bir ölüm gizlidir.