Asima Azra Şiirleri - Şair Asima Azra

Böyle buyurdu berduş…


‘’Aslında sırtımdaki kambur
alçak gönüllü oluşumdan
hürmetle eğilişimdendir

Özümsettiler yıllarca
-içimize tıka basa-
her mahlûkat eremiyor diye aşka…
Altı çizilmeliydi oysa
-gözümüze soka soka-
insan doğmak başka, insan olmak başka!

Öyle kar beyaz kalmak varken
toprağı eşelemek neden?
Böyle mi sıyrılınır sandın
/sanıyorsun
içine batan gerçeklerden…
Deş dününü papatya

Hayatın kaldırımda yürürken yalnız
içindeki çocuk yoldan çıkar apansız
sonra inceden bir yağmur değer diline
zamansızlığı bağışlar senin yerine
değer diline
………kimse tatmaz senin yerine

Duyunca annesinin içine konulduğunu
gülümsedi en çocuk haliyle
oyun yeri sandı mezarlığın ıssız yolunu…
Yıllar sonra ağlayacaktı
Ve anlayacaktı
o tabutta taşınanın çocukluğu olduğunu…

Gözlerimde coşan bu asi nehir
yüreğinden beslenir /
senden sana dökülür…
Aramızda duran çelik duvarlar
sevdamıza diklenir/
kavgamıza bükülür…

En haklı aşk bizimkisi
sendikalıdır yüreğimizde
Sevda saçan her dizenin
ruhsatı saklıdır dilimizde
Biraz ürker seyircisi
çok kan dökülür suaremizde

Ciğerini söküp atmışlar senin
Gösterme bir iyi niyetle
_____________kurda yem olsun diye

Örselemişler baş harflerini
Yağmaladıkları dillerden

Aşkı unutmak adına
şiirle düşüp kalkar kahpe kalemim
sokulur günahlara
son damlasına kadar mürekkebinin…
Ve kalem mahkûmlarına
öyle az serilir ki halısı cennetin

Adınla yoklama çekerken her güne
yankısına yanaşmadan devrettim yine
ve tüm gece üzerime çığlıklar serdim…
Avucumu kör bir müneccime verdim
yüzüne kamaşmadan dokunsun diye
ki aşk izi fallarda sürülmez derdim…