Annemden öğrendim tövbe etmesini! Bir hatamın ardından;
Sanki anında Allah çarpacak gibi, aceleyle tövbe eder idim!
Çocuk gözlerle görmeli belki de hayatı!. Allah korkusu yaşa!
Büyüyünce; kimileri mayın patlattı, kimileri mayın gibi gezdi!
Çocuk bilincimiz nerede kalmış, nerede öğrenmelere açlık?




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta