Aşık Veysel Şiiri - Aşık Meydani

Bülbül figan eder gülller har oldu
Dermeyince hocam Veysel çözülmez
Gönülde yaaşayan bir nihal oldu
Görmeyince hocam Veysel çözülmez

Çıkmayınca Sivralan' ın dağına
Elvan çiçek açan elma bağına
İkibin yıllara uzay çağına
Varmayınca hocam Veysel çözülmez

Kapalı gözleri anlatmış çağı
Ormanı ağacı dalı yaprağı
Kazma ile kazıp kara toprağı
Yarmayınca hocam Veysel çözülmez

Yürür gider inandığı yolundan
Dut oymasından sarı telinden
Öz türkçe olarak kendi dilinden
Sormayınca hocam Veysel çözülmez

Yonardı taşını kordu yerine
Aşık idi o güzelin birine
Kimse vakıf değil gizli sırrına
Ermedikçe hocam Veysel çözülmez

Çok dikkat ederdi ham ile hasa
Her sözü anlamlı sanki bir yasa
MEYDANİ' yem derki göğüs göğüse
Durmayınca hocam Veysel çözülmez