Aşık Şiiri - Muhammet Bora Candan

Maşuk âşığı üzüyor, âşık ne yapsın.
Düşman oluyor aşka âşık ver yansın.
İstemiyor geçmişi hatırlamak âşık.
Geçmişi onun için zehirlerle dolu bir sarmaşık.
Artık bütün renkleri siyah görüyor.
Aklı dağınık, yüreği kor…
Olmak istiyor her kavgada en ön.
Bilmiyor artık pusulası yer yön.
Bütün renkleri içinde barındıran
Ama hiçbiri olmayan siyah,
Arkadaş oluyor onunla, maşallah.
Bütün renklerin sahibini unutuyor.
Siyah için kullanıyor elindeki renkleri hor.
Yüreğinde çarpışıyor elektronlar.
Aklında gerçeğe yakın bir prototip maşuk var.
Düşüyor dünyada olmayan bir rengin peşine.
Bakmıyor etrafa bir de kendine.
Yağmur yağıyor gözlerine ve esiyor rüzgâr.
Daha önce görmemişti ellerinde böyle soğuk bir kar.
Kâğıda döküyor yaşadıklarını.
Kâğıt bıkıyor, almıyor artık yazdıklarını.
Aşkı yalanlıyor gerçek âşık.
Kalbi ve kafası olmuş karmakarışık.
Ölümü istiyor küfredercesine,
Etmiyor başka kelam.
Yaşamayı o seçmedi ki
Ölümü o seçsin, vesselam…

Nisan / 2009

Muhammet Bora Candan
Kayıt Tarihi : 15.10.2025 16:24:00